حاضرین برای انتقال میت به محل دفن با ادای جملات قرانی و شهادتین  ( الله اکبر، لااله الا الله،محمد رسول الله، علی ولی الله) اقدام می کردند.

تارسیدن جنازه ، قبر توسط دو یا سه نفر گور کن آماده شده وسنگ های رسوبی بزرگی نیز برای گذاشتن روی لحد در کنار قبر قرار می گرفت، بعد از اقامه نماز میت توسط روحانیون ( ملا عیسی یا ملا بهبهانی) ، جنازه با تلقین اصول و فروع دین تدفین می شد.(بنا به پیشنهاد مرحوم تقی نجاتی <تقی عمواوغلی> سال ها پیش ،قبر کندن از حالت دستمزدی به قبر کنی عمومی تبدیل وتمام جوانان در آماده کردن قبر وارد می شوند). ،در زمان های دور،مردم روستا تعداد دو باب سرداوا ( سرخانه زیر زمینی ) در سمت شمال غربی قبرستان برای دفن دسته جمعی اموات برای زمان های بحرانی پیش بینی و ساخته بودند( تاریخ ساخت نامعلوم)  تا بتوانند  در بحران ها ، اموات را به صورت دسته جمعی دفن کنند. درسال های 1284شمسی(1246 هجری-1867 میلادی)  معروف به سال های قحطی و طاعون به دلیل عدم بارش سه ساله باران وناکار آمدی دولت مرکزی مرگ و میردر کل کشور از جمله در روستا رو به فزونی می گذاردو مردم با توجه به شرایط پیش آمده از این سرخانه های زیر زمینی استفاده می نمایند.( با گذشت زمان غسال خانه و سردخانه جدید هم در کنار گورستان ساخته ومجهز شد)

بعد از مراسم دفن،صاحب عزاو همراهان به خانه یا مسجد راهنمایی می شدندو مراسمات ( شام غریبان ، صبح مزار، شب سوم ، هفتم ) با حضور در مسجدیا منرل برپا می شد.گورکن ها نیز بطور معمول برای ناهار و شام در منزل متوفی دعوت بودند، چهلم و سالگرد متوفی مانند روزهای نخستین ، چندان پر حرارت وپرشور نبود. در مجالس ختم فقط قران توسط افرادی که خواندن قران می دانستند قرایت می شد و مانند امروزه مداحی در بین مردان وجود نداشت و یک نفر روحانی نیز منبر می رفت.ولی در بین بانوان که اکثر در منازل اجرا می شد ،با ورود هر مهمان ، اشعاری غمگینی در وصف فوت شده،مشکلات خانواده بعد از فوت شده، درد دل ها، و دلتنگی ها، تحت عناون اوخشاما خوانده می شودگاهی صاحب عزا یا مهمان حرف و حدیث  و دلخوری ها یا متلک های خود را هم در بین این اشعار می گنجاند و اوخشاما معمولا دارای پاسخگویی های شعری نیز بود.پذیرایی در اینگونه مراسم عبارت بود از آش ،آبگوشت با دارچین،حلوای خانگی،چایی . سایر پذیرایی ها مانند خرما و غیره اخیرا اضافه شده است.روز چهلم مربوط به بازسازی ظاهر قبر و مجلس ختم بود که قبر نیز با گذاشتن سنک محرابی شکل و نوشتن نام مرحوم و ابن یا بنت فلانی خاتمه می یافت.تا شب عید که مراسم عید سیاه یا قره بایرام به صورت دسته جمعی و برای همه فوت شدگان طول سال در مسجد برگزار می شد.

بیگون یولوم دوشدی مزارستانا       ایله حس ایلدیم دوران یاتبدی

گوردیم انسانلار سسیزصداسیز     بیلدیم دن قورتاریب درمان باتیبدی

 زنان بعد از فوت همسرانشان و تعدادی از بستگان نزدیگ تا چهلم و گاهی تا سالگرد با پوشیدن لباس مشگی، عدم آرایش، نرفتن به عروسی ها، استفاده نکردن از حنا،در این اواخر گوش ندادن به رادیو و ترانه به عنوان احترام ( خاطر) خود را عزادار نشان می دادند. بعضی از بانوان  به عنوان احساس مسئولیت در برابر آینده فرزندان وهمچنین پایبندی به شوهراز ازدواج مجددسرباز می زدند ولی برای عفت اجتماعی و سلامت اخلاقی ،موضوع ازدواج موقت نیز در بین مردم مرسوم و تعداد زیادی از زنان نیز مجدد ازدواج می کردند.